Stanisław „Mściwój” Bytnar (1897-1945)
Przyszedł na świat w Ostrowie 31 marca 1897 r. jako długo oczekiwany i jedyny syn Macieja i Katarzyny z Chmurów. Wychowywała go matka, gdyż ojciec wyjechał „za chlebem” do Ameryki, gdzie zginął. Katarzyna ciężko pracowała, by jej jedynak mógł się uczyć. Skończył dwie klasy szkoły ludowej w Ostrowie, następnie sześcioklasową szkołę powszechną w Kańczudze. W 1912 r. rozpoczął naukę w seminarium nauczycielskim w Rzeszowie.
Tu wstąpił do Związku Strzeleckiego. Gdy wybuchła wojna siedemnastoletni Stanisław z kompanią Lisa-Kuli wyjechał do Krakowa, a stamtąd na front. W listopadzie 1914 r. został ciężko ranny w bitwie pod Krzywopłotami.
Odznaczono go Krzyżem Walecznych.
W 1919 r. Henryk Rowid powołał w Krakowie Państwowe Kursy Nauczycielskie. Stanisław ukończył je razem z o 5 lat młodszą Zdzisławą Rechulówną, która w 1920 roku została jego żoną. Razem tworzyli siedmioklasową szkołę w Niekłaniu.
6 maja 1921 r. przyszedł na świat ich syn Jaś, a trzy lata później 5 stycznia 1924 r. córka Danusia.
Po sześciu latach żmudnej pracy na wsi Stanisław Bytnar ukończył Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej i w 1926 został kierownikiem szkoły ćwiczeń Instytutu.
W 1936 wygrał konkurs na pierwszego kierownika Szkoły Specjalnej nr 111 w Warszawie.
Pracował także społecznie z dziećmi upośledzonymi.
W czasie wojny prowadził tajne nauczanie.
23 marca 1943 r. został aresztowany przez Gestapo w warszawskim mieszkaniu, razem z synem Jankiem.
W dniu 13 maja 1943 r. jako więźnia „Pawiaka” przywieziono Stanisława do KL Auschwitz.
Został zastrzelony przez konwojentów SS, podczas „Marszu Śmierci” w styczniu 1945 r
Jan „Rudy” Bytnar (1921-1943)
Urodził się w samo południe 6 maja 1921 r. w domu dziadków, w Kolbuszowej. Otrzymał imię z legionowej piosenki „Rozkwitały pąki białych róż…”
Jaś był wątłym, chorowitym dzieckiem, ale niezwykle zdolnym i inteligentnym. Wcześnie nauczył się czytać i książki „dosłownie pochłaniał”. Po dwóch dniach nauki w pierwszej klasie został przeniesiony do klasy drugiej. Najbardziej pasjonowała go przyroda. Był najlepszym uczniem w szkole na ul. Zagórnej 9, dlatego został dopuszczony do egzaminów konkursowych do gimnazjum Batorego. Podczas trwającego cztery dni egzaminu Jaś dosłownie oczarował egzaminujących profesorów.
Uczył się bardzo dobrze. Miał oceny celujące prawie ze wszystkich przedmiotów. Zbierał pochwały za uczynność, za prace społeczne, za wysokiej klasy koleżeństwo i za mistrzostwo w pracach ręcznych. Uczył się języków, a poza stałymi zainteresowaniami przyrodniczymi wielką miłością darzył przeszłość narodową – miłość do Ojczyzny przenikała na wskroś jego program życiowy. Harcerstwo wzmocniło ją jeszcze bardziej. Do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego wstąpił w 1934 r., czuł się w drużynie jak w swoim żywiole. Jeździł na wycieczki, biwaki, obozy i zawsze starał się być aktywny i pożyteczny. Nigdy nie stał z boku. Przechodził kolejne szczeble harcerskiego awansu. W 1938 r. uzyskał stopień harcerza Rzeczypospolitej. W 1939 r. zdał maturę i wybierał się na politechnikę. Jego plany pokrzyżowała wojna.
Pełniąc funkcję hufcowego Grup Szturmowych Mokotów Górny, ukończył w 1942 r. konspiracyjną Szkołę Podchorążych Rezerwy „Agrykola”. Również studiował i ukończył Wydział Mechaniczny Wyższej Szkoły Budowy Maszyn im. Wawelberga. W 1943 r., mając zaledwie 22 lata, był komendantem hufca, a w Kedywie miał za sobą wiele akcji sabotażowo-dywersyjnych, stopień podporucznika AK i Krzyż Walecznych.
23 marca 1943 r. został razem z ojcem aresztowany przez Gestapo. Zabrano go na Pawiak i poddawano wielokrotnym torturom. Badaniom na Szucha towarzyszyło nieustanne bicie…
Koledzy odbili go w brawurowej akcji pod Arsenałem
26 marca. Niestety, zmarł w wyniku doznanych obrażeń
30 marca 1943 r. Został pochowany w jednym grobie razem z przyjacielem ze szkolnej ławy – Aleksym „Alkiem” Dawidowskim, który został ranny w czasie akcji pod Arsenałem.
Stanisław Bytnar to wzór dla Grona Pedagogicznego Szkoły Podstawowej w Ostrowie, który w swoim życiu kierował się umiłowaniem Ojczyzny, odpowiedzialnością i obowiązkowością, a jednocześnie poczuciem humoru, tolerancją poglądów i prawością.
Natomiast Janek Bytnar to wzór dla młodzieży szkolnej ze względu na ideały, jakie mu przyświecały: odwaga, honor, przyjaźń i służba Ojczyźnie. Rudy w sposób szczególny patronuje zuchom z 4 Gromady Zuchowej ,,Słoneczne Promyki’’ i harcerzom z 2 Drużyny Harcerskiej ,,Bytnarówka’’
Nadanie imienia naszej szkole.
27 października 2012r. odbyła się uroczystość nadania Szkole Podstawowej w Ostrowie imienia Stanisława i Janka Bytnarów. Połączenie Ojca i Syna w jednym patronacie szkoły, stało się wspaniałym symbolem łączności i szlachetnym uczczeniem pamięci dwóch niezwykłych Bohaterów Ziemi Podkarpackiej. Mottem uroczystości były słowa Aleksandra Kamińskiego ,,Walczmy o ideał Polski godnej szacunku’’.
Wpis do kroniki szkolnej dokonany przez Barbarę Wachowicz to swoiste przesłanie dla społeczności szkolnej w Ostrowie. ,,Patron – to znaczy Opiekun i Obrońca! Niechaj obydwaj Patronowie Wasi opiekują się Wami i bronią… Niechaj Polska będzie zawsze w sercach Waszych – taka o jaką Oni walczyli i za którą zginęli! Żyjcie pięknie i godnie – za Nich!”
Święto Patronów społeczność szkolna obchodzi 23 marca , gdyż jest to data aresztowania Ojca i Syna, która przesądziła o losie bohaterów.
Nadanie sztandaru
24 marca 2018 r. odbyła się uroczystość nadania sztandaru Szkole Podstawowej im. Stanisława i Janka Bytnarów. Poświęcenia sztandaru szkoły- symbolu jej historii i tradycji, znaku, który łączy społeczność szkolną, dokonał ks. biskup Stanisław Jamrozek. Uroczystości przyświecało hasło : Wierni Bogu i Ojczyźnie.
